Намаздан сон укыла торган догалар хэм эрвахларга дога кылу

Намазны тәмамлаганнан соң, түбәндәге зекерләр укыла:

سُبْحَانَ اللهِ وَالْحَمْدُ لِلَّهِ وَلَا إِلَهَ إِلَّا اللهُ وَاللهُ اَكْبَرُ

Субъхәнәл-лааһи үәл-хәмдү лилләәһи үә ләә иләәһә иллә-лааһү үәл-лааһү әкбәр.

Мәгънәсе: Аллаһы Тәгалә барлык кимчелекләрдән пакь. Барча мактаулар Аллаһы Тәгаләгә хас. Бер Аллаһы Тәгаләдән башка Илаһи зат һич юк. Аллаһ һәрнәрсәдән олуграк.

لَا حَوْلَ وَلَا قُوَّةَ إِلَّا بِاللهِ الْعَلِيِّ الْعَظِيمِ

Ләә хәүлә үә ләә куввәтә илләә билләәһил-гәлиййил-гәзыйм.

Мәгънәсе: Аллаһта булган көч һәм куәт һичбер затта юк.

مَا شَاءَ اللهُ كَانَ وَمَا لَمْ يَشَاءْ لَمْ يَكُنْ

Мә шә’ әллааһү кәәнә үә мә ләм йәшәъ ләм йәкүн.

Мәгънәсе: Аллаһы Тәгалә теләгән һәрбер нәрсә булыр. Аллаһы Тәгалә теләмәгән нәрсә һич булмас.

Аятел Көрси

أَعُوذُ بِاللهِ مِنَ الشَّيْطَانِ الرَّجِيم  بِسْمِ اللّٰهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِيمِ

اَللَّهُ لاَ إِلَـهَ إِلاَّ هُوَ الْحَيُّ الْقَيُّومُ لاَ تَأْخُذُهُ سِنَةٌ

وَلاَ نَوْمٌ لَهُ مَا فِي السَّمَاوَاتِ وَمَا فِي الأَرْضِ مَن ذَا الَّذِي يَشْفَعُ عِنْدَهُ إِلاَّ

بِإِذْنِهِ يَعْلَمُ مَا بَيْنَ أَيْدِيهِمْ وَمَا خَلْفَهُمْ وَلاَ يُحِيطُونَ بِشَيْءٍ مِّنْ

عِلْمِهِ إِلاَّ بِمَا شَآءَ وَسِعَ كُرْسِيُّهُ السَّمَاوَاتِ وَالأَرْضَ وَلاَ

يَؤُودُهُ حِفْظُهُمَا وَهُوَ الْعَلِيُّ الْعَظِيمُ

Әгүүзү билләәһи минәш-шәйтаанир-раҗиим. Бисмилләһир-рахмәәнир-рахиим. Әллааһү ләә иләәһә иллә һүәл-хәййүл-каййүм. Ләә тәъхүзүһүү синәтү-үә ләә нәүм. Ләһү мәә фис-сәмәәүәәти үә мә фил-әрдъ. Мәң зәл-ләзии йәшфәгү гиндәһүү илләә би’ изниһ. Йәгләмү мәә бәйнә әйдииһим үә мәә хальфәһүм. Үә ләә йүхиитуунә бишәй’им-мин гилмиһии илләә бимәә шәәъ. Үәсигә күрсиййүһүс-сәмәәүәәти үәл-әрд. Үә ләә йә’үдүһүү хифзуһүмәә. Үә һүәл-гәлиййүл-гәзыйм.

Мәгънәсе: Аллаһның Үзеннән башка Илаһи кодрәткә ия һәм тәңре булырдай һичберкем юк. Ул – Аллаһ (мәңге) тере, һаман халык белән идарә итеп торучы. Аның йоклау сыйфаты юк. Күкләрдәге һәм Җирдәге бөтен нәрсә Аныкы гына. Аллаһның рөхсәте булмаганда беркем дә шәфәгать (яклау) кыла алмый. Ул Үзе яралтканнарның алда ни күрәчәген, үткәндә ни күргәннәренең (кылганын, кылмаганын, кылачагын, белгәнен, белмәгәнен, яшергәнен, яшермәгәнен) барысын да белеп тора. Кешеләр аның гыйлеменнән башка үзбелдекләре белән берни эшли алмас. Аның көрсие Күкләрне һәм Җирне үз эченә алган. Аллаһка Күкләрне, Җирне саклап тору һич тә кыен түгел. Аллаһ гаять бөек, галәмәт тә олуг (“Бәкара” сүрәсе, 255 аять).

Шушы зекерләр һәм аятьләр укылганнан соң 33 мәртәбә “Сөбханаллаһ”, 33 мәртәбә “Әлхәмдүлилләһ” һәм 33 мәртәбә “Аллаһу әкбәр” дип әйтелә. Аннан соң, кулларны күкрәккә кадәр күтәреп, түбәндәге дога укыла:

Тәсбих догасы

اَللَّهُمَّ تَقَبَّلْ مِنَّا صَلَاتَنَا وَصِيَامَنَا وَقِيَامَنَا وَقِرَأَتَنَا وَرُكُوعَنَا وَسُجُودَنَا وَقُعُودَنَا

وَتَسْبِيحَنَا وَتَهْلِيلَنَا وَتَخَشُّعَنَا وَتَضَرُّعَنَا

اَللَّهُمَّ تَمِّمْ تَقْصِيرَنَا وَتَقَبَّلْ تَمَامَنَا وَاسْتَجِبْ دُعَائَنَا وَاغْفِرْ أَحْيَائَنَا وَارْحَمْ مَوْتَانَا يَا مَوْلَانَا

اَللَّهُمَّ احْفَظْنَا يَا فَيَّاضُ مِنْ جَمِيعِ الْبَلَايَا وَالْأَمْرَاضِ

اَللَّهُمَّ تَقَبَّلْ مِنَّا هَذِهِ الصَّلَاةُ (الفرض مع السنة) مَعَ جَمِيعِ نُقْصَانَاتِهَا بِفَضْلِكَ وَكَرَمِكَ وَلَا تَضْرِبْ بِهَا وُجُوهَنَا يَا إِلَهَ الْعَالَمِينَ وَيَا خَيْرَ النَّاصِرِينَ تَوَفَّنَا مُسْلِيمِينَ وَ اَلْحِقْنَا بِالصَّالِحِينَ وَصَلَّى اللهُ تَعَالَى عَلَى خَيْرِ خَلْقِهِ مُحَمَّدٍ وَعَلَى آلِهِ وَأَصْحَابِهِ أَجْمَعِينَ

Әллаһүммә тәкаббәл миннә саләәтәнәә үә сийәәмәнәә үә кыйәәмәнәә үә кыйра’әәтәнәә үә рукүүгәнәә үә сүҗүүдәнә үә кугүүдәнәә үә тәсбиихәнәә үә тәхлииләнәә үә тәхашшүгәнәә үә тәдарругънәә.

Әллааһүммә тәммим тәкъсыйранәә үә тәкаббәл тәмәәмәнәә үәс-тәҗиб дугәә’ әнәә үәгфир әхйәә’әнәә үәрхәм мәүтәәнәә йәә мәүләәнәә.

Әллааһүммәх-фәзнәә йә фәййәду мин җәмиигил-бәләәйә үәл-әмрадъ.

Әллааһүммә тәкаббәл миннәә һәәзиһис-саләәтә (әл-фәрда мәгәс-сүннәти) мәгә җәмиги нүксаанәәтиһәә бифәдликә үә кәрамикә үә ләә тәдриб биһәәтвүҗүүһәнәә йәә иләәһәл-гәәләмиинә үә йәә хайран-нәсыриин.

Тәүәффәнәә мүслимиин үә әлхикнәә бис-саалихиин. Үә сал-лаллааһү тәгәәлә гәләә хайри халкиһии Мүхәммәдин үә гәләә әәлиһии үә әсхәәбиһии әҗмәгиин.

Мәгънәсе: Йә, Рабби, безнең намазларыбызны, уразаларыбызны, кыямыбызны, рөкүгебезне, сәҗдәбезне, кагъдәбезне, тәсбихебезне, тәһлилебезне, тыйныклыгыбызны һәм ялваруыбызны кабул кыл. Йә, Рабби, кимчелекләр белән кылынган гамәлләребезне камилләштер, тәмам булган гамәлләребезне,  догабызны кабул кыл. Әй, хуҗабыз, тере булучыларны ярлыка һәм үлгәннәргә рәхмәтеңне ирештер. Әй, рәхмәт кылучы Аллаһ, Үз камиллегең һәм юмартлыгың белән бездән ошбу намазыбызны һәрбер кимчелекләре белән кабул кыл. Ул намазларыбызны йөзләребезгә ыргытма. Әй, бөтен галәмнәрнең Раббысы һәм ярдәм итүчеләрнең иң камилрәге, безне мөселман хәлебездә вафат кыл һәм изге кешеләр белән бергә ит. Мәхлукларның иң яхшырагы Мөхәммәд галәйһиссәләмгә, аның әһленә (гаиләсенә), барлык сәхабәләренә рәхмәтеңне бирсәң иде.  

Әй, Раббым, Үзеңнең рәхмәтеңне һәм ризалыгыңны өмет итеп укылган сүрәләрне, аятьләрне, зекер һәм салаватларны киң рәхмәтең белән кабул ит. Укылган зекерләрдән хасил булган әҗер-савапларны сөекле хәбибең Мөхәммәд (с.г.в.) рухына һәм атабыз Адәм һәм анабыз Һавадан алып бүгенге көнгә кадәр килгән барлык пәйгамбәрләрнең, пәйгамбәрләр артыннан ияргән дусларының, бөтен әүлияләрнең һәм изгеләрнең рухына ирештер. Шулай ук газиз әти-әниләребезнең, дәү әти-дәү әниләребезнең, кыз һәм ир туганнарыбызның, җиде буыныбыздан алып җитмеш буыныбызга кадәр булган барлык мәрхүм-мәрхүмәләрнең рухларына ирештер. Йә, Раббым, бәлки, хәзерге минутларда кара туфрак юрганы астында яткан мәрхүмнәр дөньясында сыкранып: «Әй, Раббым, миңа дога кылучы булмас микән», — дип бездән дога өмет иткән барча әрвахларның рухына ирештер.

Әй, Раббым, шулай ук хаслап кылган (фәлән фәләннең улы яки кызы дип исемнәрен әйтү) догамны кабул итеп, барчасының рухларына ирештер, гөнаһларын гафу ит, изгелекләрен кабул ит, хисапларын җиңел ит, каберләрен нурлы ит, яткан җирләрен җәннәт бакчасыннан бер бакча ит. Укылган зекерләрдән хасил булган әҗер-савапларны рухи ризык итеп ирештер, рухларын туклыклы ит, бездән разый ит, кыямәт көненә кадәр тыныч ятуларын насыйп ит.
Әй, Раббым, безнең дә үзебез белеп тә, белми дә эшләгән гөнаһларыбызны гафу кыл. Калган гомерләребезне, көн һәм төннәребезне гөнаһсыз үткәрергә, тәүбәле булып яшәргә насыйп ит. Бөтен нәрсәне, хәтта күңелләребездәге фикерләрне белеп торучы Раббым, бөтен игелекләребезне кабул ит. Дөньяда калган гомерләребезне мөмкин кадәр, көчебездән килгән кадәр изгелектә, игелектә үткәрергә насыйп ит.

Әлхәмделилла, безне хәзерге вакытта мөселман иттең, соңгы сулышыбызга кадәр мөселман булып яшәргә, «Ләәә иләәһә иллаллааһ Мөхәммәдү расуллүллаһ», дип җаныбызны үзеңә тапшырырга, «Ләәә иләәһә иллаллааһ», дип караңгы гүр ишекләрен ачып керергә насыйп ит. Ахирәт дөньясында безгә мәңгелек җәннәтеңне, рәхмәтеңне һәм ризалыгыңны бүләк ит. Әй, рәхмәтле Раббым, бу дөньяда гомер иткән вакытыбызда үзебезне, хәләл җефетләребезне, якын туганнарыбызны, дусларыбызны, авылларыбызны, шәһәрләребезне, йортларыбызны, милләтебезне, дәүләтебезне төрле бәла-казалардан, хәвеф-хәтәрләрдән, ыгы-зыгы фетнәләрдән, сугышлардан сакла. «Әлхәмделилла» дигән сүзләребез хөрмәтенә төзегән йортларыбызны башларыбызга ишмә, көчебез җитмәгән сынаулар белән сынама. Әй Раббым, биргән хәер-сәдакала-рыбызны, ике дөнья өчен теләгән, кылган догаларыбызны киң рәхмәтең белән кабул ит. Амин!

Тагы бер дога:

Йә, Раббем!

Укыган Коръәнемне, ягъни Коръән сүрәләрен багышладым фәлән улы яки кызы фәлән … рухына, шулай ук кадерле әнкәйләребез-әткәйләребезнең, әби-бабайларыбызның, якын туганнарыбызның, ватан сугышларында, чит илләрдә вафат булып, шәһид булып ятып калган кардәшләребезнең һәм башка бездән дога көтеп ятучы зираттагы әрвахларның рухларына. Йә, Раббем, үзеңнең рәхмәтең белән ошбу укыган догаларыбызны, кимчелекләрен гафу итеп, киң рәхмәтең белән кабул итсәң иде.

Әллаһүммә салли галә Мөхәммәдин вә галә әли мөхәммәдинввә сәллим. Аллаһүммәҗгалил-коръәнә ләнә фиддүньйә рахәтә ввә филкабри мунисә ввә иләл-җәннәти рафика ввә галәннари ситра ввә хаҗабә.

Әллаһүммә бәллигъ сәвабә һазиһил кыйраәтил могаззомәти илә рухи сәййидинә вә нәбийй-инә Мөхәммәдин ввә әлиһи вә әсхабиһи әҗмәгыйн. Вә илә әрвахи җәмигыйл әнбийәи вәл мөрсәлим. Вә илә әрвахи җәмигыйль әткыйаэй, вәссалахаэй, вәшшөһдаэй, вәззөһадаэй.

Вә илә әрвахи җәмигыйл мөэмининә вәл-мөэминати, вәлмөслиминә вәлмөслимәти, әлъәхыйаэн мииһөм вэль әмвати бирахмәтикә йә, әрхәмәр-рахимин. Әллаһү әкбәр.

Илаһи, Әмин.

Әгүүзү билләәһи минәшшәйтаанир-раҗииим. Бисмилләәһир-рахмәәнир-рахииим.

Әлхәмдүлилләәһи раббиль гааләмиин. Уәссаләәту уәссәләәму галәә расуулиһии Мөхәммәд үә галәә әәлиһии үә әсхаабиһии әҗмәгиин.

Әссәлаамү галәйкүм уә рахмәтуллааһи үә бәракәәтүһ!

Кеше бу дөньяга Аллаһның әмере белән килә, яши һәм үлә. Беркем дә үз теләге белән бу дөньяга килми һәм үз теләге белән китми. Кемнеңдер әти, әни, әби, бабай, каенана, каената, ир һәм кыз туганы вафат булган икән, ул кеше нишләргә тиеш?

Аллаһ: «Алардан әйтерләр: “ Раббыбыз, безне ярлыка, дәхи бездән әүвәл иман белән дөньядан үткән дин кардәшләребезне дә ярлыка вә безнең күңелләребездә иман китергән кешеләргә ачуны вә хөседне урынлаштырма. Раббыбыз, Син, әлбәттә, йомшак вә рәхимлесең», — диде («Хәшер» сурәсе, 10 аять).

Бу аятьтән чыгып, без үлгән кешеләрне дә искә алырга тиешлегебезне аңлыйбыз. Беренчедән, бу Аллаһның әмере.

Икенчедән, пәйгамбәр Мөхәммәд салләллааһү галәйһи уә сәлләм, бер төнне Мәдинәнең каберстаны булган Баки зиратына барып: «Әссәләәмү галәә әһлид-дийәәр минәл мүэминиинә вәл мүслимиин. Үә йәрхәмүллааһүл мүстәкъдимиинә үәл мүстәэхыйриинәә үә иннәә ин шәә Аллааһү бикүм ләәхикуун», — дип дога кылган. (Сәлам мөэминнәр һәм мөселманнар йорты халкына. Аллаһ бездән элек үлгәннәргә, аннан соң үләчәкләргә рәхмәт кылсын. Ин шәә Аллааһ, без дә сезгә кушылырбыз.)

Бабаларыбыз да: «Исәннәрнең кадерен бел, үлгәннәрнең каберен бел», — дип әйткән.

Каберләрне зиярәт итеп, алар өчен дога һәм истигъфарда булу сөннәт гамәлләрдән булып тора. Каберләрне зиярәт итүдән максат — гыйбрәт алудыр. Бу үлемне хәтерләтә. Чөнки һәркем өчен дә соңыннан үлем бар.

Ни өчен без үлгән кешеләрне искә алырга һәм алар өчен дога кылырга тиеш соң?

Беренчедән, әгәр әти-әни вафат булган икән, без аларны онытмаска тиеш. Чөнки алар безнең якты дөньяга килүебезгә сәбәпче булды. Алар безне карады, үстерде, тәрбияләде. Икенчедән: без үзебезнең кем икәнлегебезне белергә, нәселебезне онытмаска, үлгәннәрнең исемнәрен дә истә тотарга тиешбез. Өченчедән: һәр кешедә хата, кимчелек һәм гөнаһысы бар. Шулай ук нәзер әйткән сүзләре, алган бурычлары бар икән, балалар шул сүзләрне тормышка ашырса, бурычларын түләсә, болар аларның өстеннән төшәчәк. Аларның гөнаһлары балаларына тәэсир итмәсен өчен, Аллаһтан алар өчен гафу сорарга кирәк.

Үлгән кешеләргә ничек итеп атап дога кылырга?

Коръәннән белгән сурәләрне укырга кирәк. Гадәттә «Фатиха», «Ясин», «Тәбәрәк» сурәләре укыла, аннары кулларыбызны күтәреп, ошбу доганы кылабыз.

«Я, Раббым! Үзеңнең ризалыгың өчен укылган ошбу Коръән аятьләрен укуда хата-кимчелекләребезне гафу итеп, Үзеңнең киң рәхмәтең белән кабул ит. Хасыйл булган әҗер-савапларын иң элек — барча галәмгә рәхмәт өчен җибәрелгән Пәйгамбәребез Мөхәммәд Мостафа салләллааһу галәйһи үә сәлләмнең һәм аның гаиләсенең рух шәрифләренә ирештер. Атабыз Адәм белән анабыз Һәваның рух шәрифләренә ирештер.

Шулай ук атабыз Адәм галәйһиссәләмнән алып Мөхәммәд галәйһиссәләмгә кадәр Җир йөзенә килеп киткән барча пәйгамбәрләрнең, сәхабәләрнең, тәбигыйннәрнең, габидләрнең, заһидләрнең, остазларыбызның, мөэмин-мөэминә, мөслим-мөслимәләрнең рух шәрифләренә ирештер.

Газиз әнкәемнең, газиз әткәемнең, кадерле каенанам белән каенатамның рух шәрифләренә (исемнәрен әйтергә) ирештерсәң иде. Кадерле кыз туганнарым һәм ир туганнарымның (исемнәрен әйтергә) рух шәрифләренә ирештер. Җиде буынга кадәр миннән догага өмет иткән барча әрвахларның рух шәрифләренә ирештер. Аларның урыннары җәннәттә кыл, кабер газапларыннан, кыямәт куркынычларыннан, җәһәннәм утыннан сакла.

Аларның каберләрен нурлы кыл, хисапларын җиңел ит, яткан җирләрен җәннәт бакчасыннан бер бакча ит. Алар бу дөньяда яшәгәндә кылган изгелекләр булса, әҗер-сәвапларын арттыр, кылган кимчелекләрен, хаталыкларын, гөнаһларын Үзеңнең киң рәхмәте белән гафу кыл, иман байлыгын арттырып, ахыргы урыннарын җәннәттә кыл.

Раббәнәә әәтинәә фиддуньяя хәсәнәтәввә фил аахыйрати хәсәнәтәввә кынәә газәәбәннәәр. Раббәнәгфирлии вәливәәлидәййә вәлилмөэминиинә йәүмә йәкуумул хисәәбе.

Раббыбыз! Безгә дөньяда матур тормыш бир һәм ахирәттә дә матур тормыш бир һәм җәһәннәм утыннан безне сакла. Раббыбыз! Хисаб көнендә үземне вә ата-анамны һәм барча мөэминнәрне гафу ит. Әмин.

“Ярдәм” мәчете имамы Ибраһим хәзрәт Шаһимәрдәнов

www.tatar-islam.com, фото: «Татар-информ»